Cennet vatanımızın dört bir yanından alevler yükselirken, ortalık bir anda orman yangınlarıyla cehenneme dönüştü, ciğerlerimiz yandı, nefes alamadık, ortalığı saran duman, is kokusundan değil, oradaki canlıların ölüm kalım savaşıydı nefesimizi kesen. Onları düşündükçe bizlerde ölüyoruz, yanan hayatlar, canlar...
Allah herkese yaşam hakkı verdiği gibi, orada yaşayan hayvanlara, bitkilere de o hakkı vermiştir, ama bizler keyiflerimiz uğruna onları feda ediyoruz. Keyifle içilen sigara ve yere atılan izmarit. Çoluk çocuk mangal keyfi, ardından bırakılan sönmemiş korlar, bazı emeller uğruna yapılan kundaklamalar. Bu cennet vatanı, cehenneme çevirmeye ne hakkımız var? Neden kendi heva ve heveslerimiz uğruna hayatları yok ediyoruz? Hiç mi vicdanlar sızlamıyor, yürekler burkulmuyor. Ben insan olduğuma utanır oldum, insanlığın duyarsızlığı karşısında, bu dünya hepimizin, bir gün gelecek evlatlarımıza, torunlarımıza bırakacak doğal hayat kalmayacak çünkü biz mahvetmeyi sever olduk. Bunun adı aslında eğitimsizlik, vicdansızlık.
Sokaklar, çöpten, yere atılan izmaritlerden geçilmiyor sokaklara atan kişide sorumluluk bilinci oluşmadığı için, ormanlarda da aynı şekilde davrandığında sonuç çok vahim oluyor, sokağa izmarit atmakla ormana atmak aynı şey değil, atıyor çünkü sonrasını düşünecek bilinç yok, atmaya alışılmış. Bir sürü canların yanacağını düşünmüyor.
Gelin birlik olalım bize emanet bırakılan bu varlıklarımızı hep beraber koruyalım. Sorumluluk bilinci bunu gerektirir, çocuklarımıza doğayı sevme, koruma bilincini aşılayalım. Cezalar çözüm olmuyor, önce insanların bilincini artırarak vicdanlara ceza keselim, bilinçsizce atılan bir izmaritin vebalinin ne kadar büyük olduğunu beyinlere kazımak gerekir artık. Ah! desin anlasınlar. Toplum olarak hepimiz, okullar, medya, sivil toplum kuruluşları tüm görevli personeller üzerini düşeni yapmalı, bu kanayan yaraya çözüm bulmalıyız.
Biz insanlar bu dünyayı sadece bizim sandık, ne hayvanları sığdırabildik, ne ağaçları, yangında yanan türlü çeşit ağaçlarla beraber, kuşlar, atlar, koyunlar, kaplumbağalar, arılar, türlü çeşit böcekler, hiçbir canlıyı sığdıramadık. Oysa onlar bizi yaşatan, bize can veren canlar, onlar hayatın güzellikleri gelin birlik olalım beraber yaşadığımız dünyanın daha güzel olması için elimizden geleni yapalım. Çocuklarımıza cehennem gibi değil, cennet gibi bir vatan bırakalım.
Sevgiyle kalalım.
ORMAN YANAR, HAYATLAR YANAR…
Yayınlanma :
19.08.2024 17:08
Güncelleme
: 19.08.2024 17:08
Yorum Yazma Kuralları
Lütfen yorum yaparken veya bir yorumu yanıtlarken aşağıda yer alan yorum yazma kurallarına dikkat ediniz.
Türkiye Cumhuriyeti yasalarına aykırı, suç veya suçluyu övme amaçlı yorumlar yapmayınız.
Küfür, argo, hakaret içerikli, nefret uyandıracak veya nefreti körükleyecek yorumlar yapmayınız.
Irkçı, cinsiyetçi, kişilik haklarını zedeleyen, taciz amaçlı veya saldırgan ifadeler kullanmayınız.
Türkçe imla kurallarına ve noktalama işaretlerine uygun cümleler kurmaya özen gösteriniz.
Yorumunuzu tamamı büyük harflerden oluşacak şekilde yazmayınız.
Gizli veya açık biçimde reklam, tanıtım amaçlı yorumlar yapmayınız.
Kendinizin veya bir başkasının kişisel bilgilerini paylaşmayınız.
Yorumlarınızın hukuki sorumluluğunu üstlendiğinizi, talep edilmesi halinde bilgilerinizin yetkili makamlarla paylaşılacağını unutmayınız.
YAZARIN DİĞER YAZILARI
Yorumlar
Kalan Karakter: